Leonie (43) heeft een licht verstandelijke beperking en ADHD. Ze werkt bij de dagbesteding. Een vriendin wees haar op de Hulpkaart.
Zo’n Hulpkaart leek Leonie wel een goed idee. Samen met haar begeleidster ging ze aan de slag om er een voor haar op te stellen. En dat was niet gemakkelijk. “Ik moest een hele rits vragen beantwoorden. Het was vermoeiend om duidelijk te maken wat zich precies afspeelt in mijn hoofd als het misgaat en hoe ik dan ben. Gelukkig hebben mijn man en mijn vriendin ook meegeholpen bij het invullen. Nu ik de Hulpkaart heb, ben ik er heel blij mee, al is het confronterend om mijn negatieve ‘ik’ op papier te zien. Die kant van mij wil ik helemaal niet zijn.”
Spijt
Het dagelijks leven is voor Leonie een hele uitdaging. “Wat voor anderen heel gewoon is, levert voor mij vaak heel veel struikelblokken op. Van het minste of geringste word ik erg druk en gestrest. Het voelt als kortsluiting in mijn hoofd en uiteindelijk kan ik heel erg boos worden. Dat kan bijvoorbeeld als een product in de supermarkt op is, of als de poortjes op het NS-station even niet werken. Ik kan dan niet bedenken wat ik moet doen. Ik word dan heel boos en ben niet voor rede vatbaar. Soms scheld ik zelfs. ”
Dat Leonie zo boos reageert, vindt ze verschrikkelijk, zeker voor anderen. “Als ik er later rustig met mijn man of vriendin over praat, zie ik pas in hoe onredelijk ik ben geweest. Ik heb er altijd heel veel spijt van. Gelukkig kan ik dan nu de Hulpkaart gebruiken. Achteraf laat ik, aan diegene waar ik zo boos op was, zien wat er met mij aan de hand is en dat ik er zelf niks aan kan doen dat ik zo reageer.”
“Ik vergeet de Hulpkaart als ik boos ben”
“Het is wel jammer dat ik er te laat aan denk om de Hulpkaart te gebruiken. Op het moment dat ik hem het liefst wil gebruiken, vergeet ik het door alle emoties.
Toch geeft de Hulpkaart mij een heel veilig gevoel. Als ik nu de kaart niet bij me heb, word ik zelfs al heel onrustig. Het is ook fijn om aan mensen in mijn omgeving te laten zien wat er met mij aan de hand is en wat ze kunnen doen als ik boos ben.”
Meer begrip
De man van Leonie was in het begin wat sceptisch over de Hulpkaart. “Nu merk ik dat ze er blij mee is. Het zou mooi zijn als er ook een Hulpkaart-armbandje komt voor mensen die een Hulpkaart hebben. Bij mijn vrouw zie je aan de buitenkant niet dat zij een beperking heeft. Een armbandje zou dat kunnen oplossen. Dan gaan mensen haar misschien ook anders benaderen als ze onredelijk boos wordt, in plaats van dat ze denken ‘wat een raar mens’. Mensen zouden dan meer begrip hebben.”
*Vanwege privacybescherming is de naam van Leonie gefingeerd